„ …dla przedłużenia pamięci” - w 15.rocznicę śmierci Mariana Jareckiego.

W dniu 23 listopada b.r. mija 15. rocznica śmierci Mariana Jareckiego. Urodzony w Słupcy w 1932 r. ukochał to miasto, któremu poświęcił swoje siły, zdolności i pasję badacza przeszłości.
Z wykształcenia inżynier – leśnik , z zamiłowania historyk-amator , który z ogromnym zamiłowaniem gromadził „bezcenne pamiątki”– relacje o tych, co „byli przed nami”. Stał się, więc uznanym
i cenionym znawcą dziejów Słupcy i okolic. Poszukiwania historyczne dokumentują jego liczne publikacje. Pozostawił 11 wydanych książek i publikacji popularno-naukowych związanych z jego „Małą Ojczyzną”, z których wymienić należy: „Bitwa pod Mieczownicą i powrót do tradycji w Powstaniu Styczniowym”, „Bitwa pod Myszakówkiem w Powstaniu Styczniowym”, „Powstanie Styczniowe na Ziemi Lądkowskiej”, „Powstanie Styczniowe na Ziemi Słupeckiej”, „Romuald Traugutt”, „Tadeusz Parys Burmistrz miasta Słupcy”, „Ksiądz Prałat Franciszek Szczygłowski 1876-1941”, „Aby pamięć nie zaginęła”, „Peowiacy pierwsze ofiary okupacji niemieckiej w Zagórowie”, „Edward i Wojciech Sypniewscy” (zeszyty muzealne), „Krótka historia powiatów ziemi słupeckiej”, współautor monografii „Dzieje Słupcy”, „Sanktuarium Krzyża Świętego”, „Słupca wobec wydarzeń 1863 roku”, „Regionalizm
a historia”, „Krajowy Kongres Kultury”, „Regionalizm, Kultura, Kościół”, „O kulturze na wsi”, Szkoła
a Regionalizm”. Zapisał się w pamięci mieszkańców Słupcy i regionu, jako niestrudzony badacz przeszłości swojego miasta, aktywny uczestnik sympozjów, sesji popularno-naukowych, od 1994 roku członek Rady Krajowej Regionalnych Towarzystw Kultury, członek zarządu Słupeckiego Towarzystwa Społeczno Kulturalnego, od początku powstania Gazety Słupeckiej – jeden z jej redaktorów, regularnie publikujący artykuły poświęcone historii regionu oraz wybitnym mieszkańcom w cyklu: „Słupczanie”. Stał się kronikarzem miasta regularnie zamieszczając na łamach gazety relacje
i sprawozdania z najważniejszych wydarzeń kulturalnych, regionalnych i kościelnych.
Znany i ceniony działacz społeczny. Był m.in. przewodniczącym Społecznego Komitetu Odnowy słupeckiego cmentarza, kuratorem sądowym, wieloletnim ławnikiem sądowym (ponad 30 lat), przewodniczącym Rady Ławników Sądowych przy Sądzie Rejonowym w Słupcy, rzecznikiem prasowym Stowarzyszenia im. św. Brata Alberta w Słupcy, członkiem Rady parafialnej parafii św. Wawrzyńca.
Miał jeszcze inną pasję, którą rozwijał i pielęgnował. Malarstwo. Mimo, że nie udało mu się zrealizować studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie to talent i miłość do zapisywania pędzlem swoich odczuć pozostała w nim i rozwijała się… amatorsko. W swoim malarstwie szczególnie umiłował pejzaż, zaś głównym źródłem inspiracji twórczych stała się przyroda. Prace swoje przedstawiał na licznych wystawach, brał udział w plenerach malarskich. Dzięki prywatnym kolekcjom jego obrazy trafiały nie tylko do domów słupczan, ale także do innych miast Polski: Szczecina, Gdańska, Bydgoszczy a także za granice kraju m.in. do Detroit, Chicago, Watykanu i Niemiec, Austrii, Grecji, Australii. Wiele z nich zostało nagrodzonych na konkursach. Swoje najskrytsze myśli
i przeżycia duchowe zapisywał także wierszem, których – poza kilkoma- nie opublikował.
Za swoje zasługi dla Kościoła i znaczący wkład dla miasta Słupcy, oraz za 50-letni dorobek twórczy
i ocalenie od zapomnienia lokalnej historii, za prace na rzecz regionalizmu polskiego i patriotyzmu otrzymał między innymi: w 1988 roku dyplom „Zasłużony dla Kościoła i 700-letniego miasta Słupcy”,
w 1955 roku wyróżnienie w plebiscycie „Słupczanin Roku 1995”, w 1998 roku Srebrny Krzyż Zasługi,
a w dniu 11 listopada 1999 roku najwyższe wyróżnienie przyznawane przez Radę Miasta „Herbową Tarczę Słupcy”. Ponadto Minister Kultury i Sztuki RP w roku 1997 wyróżnił go odznaką Zasłużony Działacz Kultury. W 1998 r. odznaczony przez Prezydenta RP srebrnym Krzyżem Zasługi. W roku 2000 w plebiscycie organizowanym przez STSK na łamach „Wiadomości słupeckich” znalazł się na liście 25 najwybitniejszych Słupczan XX wieku. Zarząd Województwa Wielkopolskiego w roku 2002 przyznał mu odznakę honorową: „Za zasługi dla województwa wielkopolskiego”, a w dniu 29 sierpnia 2002 r. Rada Powiatu słupeckiego nadała mu tytuł: „Zasłużony dla powiatu słupeckiego”. Pośmiertnie uhonorowany przez Wielkopolskie Towarzystwo Kulturalne statuetką „Pegaza”. W 2010 r. Rada Miasta Słupcy uhonorowała tego zasłużonego badacza nazywając jego imieniem ulicę przy muzeum. Marian Jarecki zmarł 23 listopada 2002 r. w Poznaniu. Spoczywa w grobowcu rodzinnym na słupeckim cmentarzu
……………………………………………………………………………………………

W Muzeum Regionalnym w Słupcy zatrudniony był od 1994r.; prowadził lekcje historii
i okolicznościowe pogadanki. Często był zapraszany do szkół w całym powiecie. Lubił te spotkania
i chętnie opowiadał dzieciom i młodzieży o historii i ludziach, którzy ją tworzyli. Spotykał się także
z młodzieżą w ramach lekcji muzealnych: „Poznajemy historie miasta poprzez pamięć o jego przodkach” opowiadając o tych wybitnych słupczanach, których doczesne szczątki spoczywają na cmentarzu parafialnym w Słupcy. Zawsze z pasją opowiadał o eksponatach zgromadzonych na wystawie. Znał dzieje wielu słupeckich rodzin. Wspierany przez nie dokumentował losy ich bliskich
w swoich publikacjach. Pisał we wstępie do jednej z nich: „Te prace uważam za mały kamyczek, który podniosłem z drogi celem rzucenia go w następne pokolenia dla przedłużenia o nich pamięci.” To było motto jego twórczych działań. Dzisiaj korzystamy z jego badań, ze zgromadzonych fotografii, opracowań, które „pomagają” w realizowanych przez nas przedsięwzięciach. Zwłaszcza tych odnoszących się do historii miasta i jego mieszkańców. Czasami weryfikujemy informacje, ale zawsze są ważnym punktem odniesienia do dalszych poszukiwań. Doceniamy jego wysiłki i dziękujemy, że tyle zdążył po sobie pozostawić.

Biogram powstał częściowo w oparciu o publikację: „Ziemia Słupecka naszą Małą Ojczyzną” pod red. Jarosława Wasowicza SDB, Słupca 2002 r.

Beata Czerniak
Muzeum Regionalne w Słupcy

www.muzeumslupca.pl

facebook.com/muzeumslupca.pl