„Bez audiencji ...” Jubileusz 100-lecia urodzin Św. Jana Pawła II

100 lat temu w dniu 18 maja 1920r. w Wadowicach urodził się Karol Wojtyła . 42 lata temu w dniu
16 .X.1978r. został wybrany Głową Kościoła katolickiego i przyjął imię Jan Paweł II. Świat dowiedział się o Papieżu z dalekiego kraju, a my podnieśliśmy się z kolan. Niemożliwe okazało się...możliwe.
Jego Pontyfikat trwał do pamiętnego 2 kwietnia 2005r., do godz. 21.37 , kiedy „powrócił do Domu Ojca”. 9 lat temu, w dniu 1 maja 2011 r. został wliczony w poczet błogosławionych kościoła katolickiego, 6 lat temu, w dniu 27 kwietnia 2014r. odbyła się Jego kanonizacja. W dniu 22 października obchodzimy liturgiczne wspomnienia świętego Papieża - jest to dzień inauguracji Pontyfikatu, który zmienił oblicze świata. Polski. I nasze.
Dla nas żyjących w czasach pontyfikatu wielkiego Polaka było i nadal jest to wydarzenie, które pozostawiło na zawsze trwały i ważny ślad w naszym życiu. Mamy swoje osobiste doświadczenia , bezcenne wspomnienia i przeżycia. Mimo upływu czasu i rożnych życiowych zawirowań nie zapomnimy tych naszych uniesień, radości ale i smutku, tego niezwykłego obcowania i bliskości z Janem Pawłem II podczas różnych spotkań...w czasie Jego pielgrzymek do Ojczyzny, czy podczas osobistych audiencji w Watykanie. Nie zapomnimy tego poczucia wspólnoty z innymi, dzięki Niemu. Tak bardzo byliśmy wtedy spragnieni prawdy. A dzięki Niemu słowa odzyskiwały swoją moc. Brzmiały mocno, pewnie. Dawały poczucie siły i odwagi. Zbyt szybko jednak zapominaliśmy ... ,ale po kolejnych z Nim spotkaniach podnosiliśmy się ponownie do działań, ufni, że tym razem damy radę, że będziemy lepsi, że coś zmienimy w naszym życiu! I tak było przez ponad 27 lat.
Dzisiaj możemywszyscy ... bez audiencji zwracać się do Niego prosząc o wsparcie i pomoc w naszej codzienności. Wtedy nie wiedzieliśmy, że obcujemy ze Świętym .Teraz mamy potężnego orędownika w Niebie, dla którego ” świętość była zwyczajnym pójściem za Chrystusem i zdaniem się na Niego. Aby to odkryć trzeba iść do źródła, w górę, pod prąd...” .
Jan Paweł II mówił, prosił, przypominał by „człowiek stawał się coraz bardziej człowiekiem – o to, ażeby bardziej »był«, a nie tylko więcej »miał« – ażeby poprzez wszystko, co »ma«, co »posiada«, umiał bardziej i pełniej być człowiekiem – to znaczy, żeby również umiał bardziej »być« nie tylko »z drugimi«, ale także i »dla drugich«” (Paryż, 1980 r.)
.................................................
Muzeum Regionalne w Słupcy od wielu lat stara się w sposób szczególny wypełniać przestrzeń PAMIĘTANIA o Janie Pawle II zapraszając do udziału w wystawach, spotkaniach, pokazach filmów i koncertach dedykowanych naszemu Rodakowi. Szczególnie zapadają w pamięć te, z okazji kolejnych Ogólnopolskich Dni Papieskich. Goszczący u nas artyści dzieląc się swoimi emocjami, wrażliwością i różnymi stylami muzycznymi tworzą podczas tych koncertów piękne kreacje i niezapomniane klimaty. Jan Paweł II pisał wiersze i poematy, w młodości marzył o aktorstwie, cenił i rozumiał twórców. W Liście adresowanym do artystów z dnia 4 kwietnia1999r. napisał m.in.:
„Artysta w szczególny sposób obcuje z pięknem. W bardzo realnym sensie można powiedzieć, że piękno jest jego powołaniem, zadanym mu przez Stwórcę wraz z darem «talentu artystycznego».„ “ (...) Piękno jest kluczem tajemnicy i wezwaniem transcendencji. Zachęca człowieka , aby poznał smak życia i umiał marzyć o przyszłości. Śpiew pozwala przeżywać wiarę jako żywiołową radość i miłość ; w obliczu świętości życia i człowieka, w obliczu cudów wszechświata z a c h w y t jest jedyną adekwatną postawą (...)”. Właśnie zachwyt może się stać źródłem owego entuzjazmu „do pracy” (...)Tego entuzjazmu potrzebują ludzie współcześni i jutrzejsi, ażeby podejmować i przezwyciężać wielkie wyzwania jawiące się już na widnokręgu. Dzięki niemu ludzkość po każdym upadku będzie mogła wciąż dźwigać się
i zmartwychwstawać.”
Zachwyćmy się na nowo Janem Pawłem II, dziękujmy za Niego. Przypominajmy młodemu pokoleniu, dla którego jest postacią historyczną, kim był i dlaczego jest nadal tak bardzo nam potrzebny. Sięgajmy do jego homilii, rozważań, encyklik. Smakujmy słowa, które nam pozostawił, przypominając ciągle te wypowiedziane w 1979r.podczas I pielgrzymki do Ojczyzny, które odmieniły nas i Polskę. Ale także nośmy w sercu te, wypowiedziane w Rzymie w dniu 22.X.1978r. podczas Mszy inauguracyjnej, które stały się przesłaniem jego pontyfikatu. „Non abiatte paura” „Nie lękajcie się!, Otwórzcie drzwi Chrystusowi” .
Niech nasza pamięć nie mija. Umiejmy być wdzięcznymi . PAMIĘTAJMY